Honorowi obywatele

Antoni Hetman urodził się w 1903 r. w Łodzi. Jego ojciec zmarł bardzo wcześnie i dlatego przyszły lekarz musiał dość   wcześnie podjąć pracę, by pomóc  licznemu rodzeństwu. Jako nastolatek był boyem w łódzkim hotelu „Grand”. W tym właśnie czasie, 11   listopada   1918 r.,    brał    udział  w rozbrajaniu  stacjonujących tam niemieckich żołnierzy. Jako siedemnastolatek   uczestniczył w   wojnie   polsko-bolszewickiej  (był  sanitariuszem).  Został  wyróżniony  za ochotniczy udział w kampanii 1920 roku i   dzięki    temu po  zdanej  maturze został   bezpłatnie przyjęty   na studia lekarskie w Warszawie .W okresie międzywojennym pracował w Wilnie jako naczelny lekarz służb epidemiologicznych, zaś podczas II wojny światowej służył jako porucznik w służbach sanitarnych. Okupację spędził w Starachowicach, należał do Armii Krajowej, pomagał partyzantom. Chroniąc się przed represjami ze strony Urzędu Bezpieczeństwa, przeprowadził się ze swoją rodziną do Brzezin (1945r.). Leczył mieszkańców naszego miasta i jego okolic aż do roku 1991. Szanowany i lubiany Antoni Hetman otrzymał także wysokie odznaczenia państwowe, m.in. :Krzyż Oficerski I tytuł Zasłużonego Lekarza PRL.Nie wszyscy wiedzą, że wymagający ogromnego poświęcenia zawód nie był jego jedyną pasją. Doktor pisał dla siebie i swoich najbliższych wiersze patriotyczne, sonety, satyry, dobranocki dla dzieci, a także własne wspomnienia. Zmarł w 2003 roku.

 
Mieczysław Królikowski urodził się w 1911r. w Brzezinach. Syn strażaka, z zawodu  ślusarz, do Ochotniczej Straży Pożarnej wstąpił w wieku 14 lat., gdzie od samego początku dostrzegano jego umiejętności muzyczne. W 1933r. został powołany do służby wojskowej. Tam też został powołany do orkiestry wojskowej, w której grał na puzonie. W czasie wojny pełnił funkcję kierowcy w straży, a także działał w Armii Krajowej. To właśnie dzięki odwadze i ofiarności Mieczysława Królikowskiego, wycofującym się Niemcom nie udało się zabrać nie tylko samochodu strażackiego, ale również instrumentów muzycznych. Po wojnie objął funkcję kierowcy w straży oraz dyrygenta w reaktywowanej orkiestrze dętej. W swoim 47 – letnim stażu pracy uczestniczył w tysiącu akcjach gaśniczych i wyszkolił ponad 200 muzyków, z których wielu zasiliło szeregi orkiestry strażackiej. o­n sam kierował nią niemalże nieprzerwanie od 1938 roku. Przez wiele lat szkolił członków orkiestr z okolicznych gmin: Grzmiącej, Syberii czy Woli Cyrusowej. Jest znanym i cenionym społecznikiem, działaczem na rzecz zarówno naszego miasta jak i jego okolic. Za swoje zasługi został uhonorowany brązowym ,srebrnym i złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim. Otrzymał wszystkie możliwe odznaczenia strażackie. Jest także wpisany do rejestru w Księdze Wyróżnionych Medalem im. J. Tuliszkowskiego, która prowadzona jest przez Komendę Główną Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie. Wśród mieszkańców naszego miasta cieszył się szacunkiem i poważaniem. Zmarł w 2008 roku.

Ligia Teresa Urniaż-Grabowska urodziła się w 1937 r. w rodzinie o tradycjach patriotycznych (ojciec był żołnierzem AK, matka zaś łączniczką w powstaniu warszawskim). Ukończyła gimnazjum w Kaliszu, jest absolwentką Akademii Medycznej w Warszawie (1965r.). Pracowała jako lekarz w Warszawie, Nowym Dworze Mazowieckim oraz Legionowie. W 1980 r. zakładała NSZZ „Solidarność” w tych dwóch ostatnich miastach. Współpracowała także z księdzem Jerzym Popiełuszką. Od pierwszych dni stanu wojennego podjęła pracę w Prymasowskim Komitecie Pomocy Represjoniowanym i Internowanym. Wkrótce też internowano ją wraz z córką w Darłówku. Po zwolnieniu z więzienia, pomagała w ukrywaniu poszukiwanych przez SB, uczestniczyła w rozprowadzaniu transportu leków i sprzętu medycznego. Po zabójstwie Grzegorza Przemyka (1983r.) zaopiekowała się jego matką, a w roku 1985 była, wyznaczonym z ramienia episkopatu, obserwatorem toruńskiego procesu zabójców księdza Popiełuszki. W latach 1995-97 współpracowała ze społeczną komisją zdrowia, przygotowującą projekt ubezpieczeń zdrowotnych, który został włączony do programu AWS. Piastowała urząd wiceprezydenta Legionowa, została wiceprzewodniczącą Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność, członkinią Zarządu Regionu i prezydium Sekcji Służby Zdrowia Regionu Mazowieckiego, delegatką na Zjazd Izb Lekarskich. Jako senator RP przyczyniła się do zweryfikowania krzywdzącego Brzeziny planu podziału administracyjnego, a tym samym stała się jedną z wielu osób, dzięki którym na mapie administracyjnej kraju znajduje się powiat brzeziński.

Zmarła 23 listopada 2017r.

Zbigniew Zamachowski
Ten jeden z najpopularniejszych polskich aktorów urodził się w 1961 r. Jest absolwentem brzezińskiego technikum ekonomicznego. Uczęszczał także do szkoły muzycznej. W 1985 uzyskał dyplom w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, Telewizyjnej i Filmowej w Łodzi. W chwili obecnej związany jest z Teatrem Narodowym w Warszawie. Jest zdobywcą wielu prestiżowych nagród, chętnie prezentuje swoje umiejętności wokalne.Początkowo był związany z Teatrem Studyjnym ’83 w Łodzi, w którym debiutował jako kompozytor, przygotowując muzykę do Balu manekinów Brunona Jasieńskiego w reżyserii Bogdana Michalika (1983). Od razu po studiach, w 1985 roku, został zaangażowany przez Jerzego Grzegorzewskiego do warszawskiego Teatru Studio, większość ról wykreował właśnie w jego przedstawieniach (m.in.: Opera za trzy grosze; Usta milczą, dusza śpiewa; Miasto liczy psie nosy). Mogliśmy go także podziwiać w Mizantropie, Don Juanie, Ślubie, Kartotece, Weselu, Śnie nocy letniej, Żabach. Wystąpił w wielu filmach, m.in. Wielka majówka (reż. Krzysztof Rogulski),  Dekalog X, Biały, (reż. Krzysztof Kieślowski), Ucieczka z kina “Wolność” (reż. Wojciech Marczewski), Zawrócony, Pułkownik Kwiatkowski  (reż. Kazimierz Kutz), Ogniem i mieczem (reż. Jerzy Hoffman), Cześć Tereska (reż. Robert Gliński), Prymas. Trzy lata z tysiąca (reż. Teresa Kotlarczyk), Zmruż oczy (reż. Andrzej Jakimowski), Żurek (reż. Ryszard Brylski).
Laureat m.in. Nagrody im. Cybulskiego za role w filmach: Dotknięci, Zabij mnie glino, Ludożerca, Zad wielkiego wieloryba, oraz filmach cyklu Dekalog (1989), Nagrody im. Wyspiańskiego I stopnia za osiągnięcia aktorskie w teatrze, filmie i na estradzie (1989), Nagrody im. Zelwerowicza za rolę Wojnickiego w Wujaszku Wani i rolę tytułową w Płatonowie (1993), nagrody za rolę w filmie Zawrócony na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku (1994), Orła – Polskiej Nagrody Filmowej za najlepszą rolę męską w filmie Cześć, Tereska, 2002. BYł nominowany do Felixa – Europejskiej Nagrody Filmowej –   za rolę w filmie Ucieczka z kina “Wolność”.

Dariusz Stachura
Najbardziej ukochany przez brzezinian tenor urodził się w naszym mieście w 1962r. Jest absolwentem łódzkiej Akademii Muzycznej. W 1989 r. z wielkim powodzeniem zadebiutował na scenie Teatru Wielkiego w Łodzi partią Leńskiego w Eugeniuszu o­nieginie Czajkowskiego. Rok później został laureatem Konkursu Wokalnego im. Ady Sari. W 1992 r. otrzymał Nagrodę Specjalną krytyki łódzkiej za wybitne dokonania na scenie Teatru Wielkiego w Łodzi, m.in. za partie tenorowe w Nabucco i Traviacie Verdiego; Kawalerze srebrnej róży Straussa; Cosi fan tutte i Don Giovannim Mozarta oraz w Cyruliku sewilskim Rossiniego. Od tego czasu datuje się także udział artysty w licznych tournée zagranicznych, zarówno ze swoim macierzystym Teatrem Wielkim w Łodzi, jak i innymi teatrami po całej niemal Europie, m. in.: Austrii, Francji, Holandii, Niemczech i Szwajcarii oraz w recitalach w USA. Bardzo ważną dziedziną aktywności artystycznej Dariusza Stachury jest jego udział w koncertach muzyki oratoryjnej. Partie tenorowe w takich dziełach, jak: Stabat Mater i Mała Msza uroczysta Rossiniego; Requiem Verdiego; Msza koronacyjna i Requiem Mozarta; Stabat Mater Dvořáka; Msza uroczysta Wiłkomirskiego czy II Symfonia Mendelssohna, artysta wykonywał wraz z Filharmonią Narodową w salach koncertowych Polski i Europy. Ściśle współpracuje także z Teatrem Wielkim - Operą Narodową w Warszawie. W lutym 2001 r. zaśpiewał tam partię Stefana w Strasznym dworze Moniuszki. Oprócz wymienionych powyżej tytułów artysta ma w swoim repertuarze takie opery, jak: Faust; Don Pasquale; Łucja z Lamermooru i Napój miłosny; Madame Butterfly oraz Rigoletto. Do niewątpliwych sukcesów artystycznych Dariusza Stachury należy zaliczyć jego udział w obchodach 100-lecia premiery Cyganerii Pucciniego w Turynie w roku 1996. Jako jedyny obcokrajowiec kreował partię Rudolfa na zmianę z Luciano Pavarottim. Brał udział w licznych festiwalach operowych, m. in.: Viva Il Canto w Cieszynie, Wratislavia Cantans we Wrocławiu, Festiwal Moniuszkowski w Kudowie Zdroju, Festiwal w Xanten (Niemcy) oraz Wexford Festival Opera (Irlandia). Po zaśpiewaniu partii Alfreda w Verdiego artysta podpisał kontrakt w Norymberdze. Dariusz Stachura z maju 2013 otrzymał także Honorowe Obywatelstwo Miasta Łodzi dołączając do grona 17 innych wybitnych postaci związanych z tą metropolią.

Ojciec Julian Aleksander Szlachta
Kapłan – franciszkański zakonnik. Tutejsi mieszkańcy mówią, że Ojciec jest dobrym gospodarzem.  Aż 18 lat z  50 lat swojego kapłaństwa spędził Ojciec w Brzezinach, zajmując się pracą duszpasterską, jak i tą związaną z renowacją klasztoru i zagospodarowaniem jego otoczenia. 27 stycznia 2005 r. na wniosek mieszkańców Rada Miasta Brzeziny nadała tytuł Honorowego Obywatela Brzezin ojcu Aleksandrowi Szlachcie.  Przedstawiciele kapituły Medalu o niepodległość Polski i prawa człowieka w Łodzi przy prezydencie miasta Łodzi w uznaniu zasług poniesionych w okresie stanu wojennego odznaczyli ojca Juliana medalem za zasługi w walce o niepodległość Polski i prawa człowieka w okresie od 13 grudnia 1981 r do 4 czerwca 1989 r.

Stanisław Pacho
Urodził się 26 marca 1922 r. w Brzezinach. W1936 r. ukończył Szkołę Powszechną w Brzezinach. W 1934 r. wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego, a w 1939 r. w stopniu ćwika, pełniąc funkcję przybocznego, uczestniczył w Pogotowiu Wojennym Harcerzy. W listopadzie 1939 r. złożył przysięgę wojskową i otrzymał pseudonim „Szary” oraz przydział do kompanii o kryptonimie „Wierzba Bolesława” .Podczas okupacji należał do Szarych Szeregów, Służby Zwycięstwu Polsce, Narodowej Organizacji Wojskowej, Narodowych Sił Zbrojnych i Armii Krajowej. Pełnił funkcję kuriera i sekcyjnego łączników granicznych między III Rzeszą i Generalnym Gubernatorstwem. W 1945 r. zastał powołany do służby w Marynarce Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej i skierowany do I Samodzielnego Batalionu Morskiego w Nowym Porcie w Gdańsku. Tam ukończył kurs podoficerski o specjalności minera. Przez cztery lata brał udział w rozminowywaniu wód południowego Bałtyku. Po ujawnieniu działalności konspiracyjnej z okresu okupacji, w kwietniu 1949 r. został aresztowany przez Informację Wojskową. W kwietniu 1950 r. wyrokiem Sądu Marynarki Wojennej został skazany na 8 lat pozbawienia wolności za próbę obalenia ustroju socjalistycznego. Trzydzieści miesięcy spędził w stalinowskich więzieniach w Gdańsku, Wronkach, Potulicach, i Piechcinie. Po ogłoszeniu amnestii 11 lutego 1953 r. ze znacznym uszczerbkiem na zdrowiu wyszedł na wolność. W 1960 r. postanowieniem Zgromadzenia Sędziów Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie został zrehabilitowany. W 2001 r. został mianowany przez Prezydenta RP na stopień podporucznika Marynarki Wojennej. Został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi, Złotym Krzyżem za Zasługi dla ZHP i Rozetą z Mieczami, Krzyżem Armii Krajowej, Odznaką Weterana Walk o Niepodległość, złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, odznaczeniami resortowymi /zasłużony dla bankowości/ i okolicznościowymi. W maju 2009 r. w Belwederze za wybitne zasługi w działalności na rzecz środowisk kombatanckich otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 18 lutego 2015r.

Teresa Szymczak 
Pani Teresa Szymczak, (ur. 10 sierpnia 1934 r.) rodowita brzezinianka, współzałożycielka i wieloletnia przewodnicząca Stowarzyszenia Mieszkańców Ziemi Brzezińskiej, utworzonego w 1998 roku podczas działań w walce o powiat brzeziński.
Brała udział w staraniach o utworzenie powiatu brzezińskiego. Była zaangażowana w akcję protestacyjną przeciwko likwidacji Sądu Rejonowego w Brzezinach. Od lat aktywnie uczestniczy w wyborach samorządowych. Ponadto wspiera liczne programy rozwoju przedsiębiorczości Brzezin. Zainicjowała zbiórkę podpisów pod petycjami w istotnych dla miasta sprawach, m. in.: w sprawie budowy obwodnicy.
Pani Teresa Szymczak to osoba zawsze gotowa i chętna do pomocy. Czynnie uczestniczyła w inicjatywie zbierania funduszy na wyposażenie Oddziału Dziecięcego w Szpitalu w Brzezinach. Przygotowywała liczne kiermasze odzieży
na rzecz Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Jest współorganizatorką cyklicznych badań mammograficznych dla kobiet. W 2010 roku zaaranżowała zbiórkę i dostawę odzieży oraz najpotrzebniejszych produktów żywnościowych i środków czystości dla ofiar terenów dotkniętych powodzią zwłaszcza Bogatyni i Zgorzelca. Od lat, dzięki Niej, corocznie odbywają się miejskie uroczystości  z okazji Dnia Kobiet.
Ze względu na swoja aktywność społeczną stała się autorytetem dla mieszkańców naszego miasta i nie tylko. Ludzie otrzymują od Niej pomoc nie tylko w sferze materialnej, lecz także duchowej. Pani Teresa Szymczak jest dobrym słuchaczem i doradcą. Wspiera osoby pokrzywdzone i nieprzystosowane do otaczających nas warunków życia. Nie pozostaje obojętna wobec ludzkiego nieszczęścia.

ks. kan. Bogumił Walczak 
Ksiądz Kanonik Bogumił Walczak, ur. 23 października 1942 r. w Ozorkowie, w latach 1999 - 2015 proboszcz parafii Podwyższenia Świętego Krzyża w Brzezinach, dziekan Dekanatu Brzezińskiego. Święcenia prezbiteriatu otrzymał 2 czerwca 1974 r. z rąk bpa Józefa Rozwadowskiego. Jest kapelanem Domu Pomocy Społecznej w Brzezinach, grupy trzeźwościowej AA "Viola", harcerzy Hufca ZHP w Brzezinach. Pełni funkcję prezesa Brzezińskiego Koła Towarzystwa Pomocy Św. Brata Alberta oraz przewodniczącego Społecznego Komitetu Odnowy Kościoła Św. Anny. Aktywnie współpracuje w Radzie Seniorów przy Burmistrzu miasta Brzeziny. W swojej 16 - to letniej posłudze w Brzezinach troszczył się o zabytkowe obiekty miasta. Wśród przedsięwzięć zrealizowanych przy współudziale środków finansowych samorządu terytorialnego, administracji rządowej i parafian wymienić należy m. in. przeprowadzenie renowacji i wykonanie złoceń ołtarza i Drogi Krzyżowej w Kościele parafialnym Podwyższenia Świętego Krzyża, odnowienie kaplicy i krypty grzebalnej Lasockich, wykonanie odwilgocenia strony południowej i północnej kościoła farnego, przeprowadzenie renowacji i remontu zespołu sakralnego pw. Św. Anny. Ks. Bogumił Walczak w czasie obchodów 650 - lecia potwierdzenia nadania praw miejskich dla Brzezin z zaangażowaniem w uświetnienie tych uroczystości służył swoją wiedzą i osobą. Ksiądz kanonik poprzez swoje inicjatywy i działania uczy szacunku dla dorobku minionych pokoleń, miłości do tego, co stworzyli nasi przodkowie, a co jest utrwalonym również w sztuce sakralnej dowodem ich kultury duchowej i materialnej. Umie znajdować sojuszników, zachęcić parafian do bezinteresownej pracy na rzecz lokalnej społeczności, dla swojego miejsca, dla swojej małej ojczyzny. Jego częsta obecność wśród dzieci i młodzieży jest zewnętrznym objawem historycznego, moralnego i duchowego wychowania jakie stara się wśród nich zaszczepić.